Borderline - emosjonelt ustabil personlighetsforstyrrelsePoliklinikk

For å få avklart diagnosen og vurdert kva behandling som passar for deg skal du på samtale på sjukehuset. Vi snakkar med deg om korleis du opplever eigne problem, og kan bruke eit intervjuskjema som hjelpemiddel i samtalen. Andre tema for samtalen kan vere oppveksten din, tidlegare sjukdomserfaringar, eventuell bruk av rusmiddel, aktivitet og arbeidsliv. Dersom du har barn snakkar vi om det, og vi kan også ha ein samtale med barna dine om det er behov for det.

Utgreiinga kan bestå av frå 1-5 konsultasjonar.

Vurderinga blir gjord ut frå opplysningar som kjem fram i samtale med deg, opplysningar frå tilvisaren og pårørande, og observasjonane til spesialisten. Utgreiinga blir avslutta med ein eventuell diagnose, og informasjon om moglegheiter for behandling.  

Det finst i dag fleire gode behandlingar i Noreg for emosjonelt ustabil personlegdomsforstyrring, mellom anna dialektisk åtferdsterapi (DBT), mentaliseringsbasert terapi (MBT) og STEPPS/STAIRWAYS. Metodane skjer i ein kombinasjon av gruppe- og individuell behandling.

Kva slags type behandling du blir tilboden blir avgjord av kva sjukehuset ditt kan tilby, og dessutan korleis du fungerer i det daglege.

Alle behandlingsformene tek tid, krev at du har endringsvilje og er motivert.

Når behandlinga blir avslutta er det fastlegen som følgjer deg opp vidare. Fastlegen er blitt orientert om behandlinga, utgreiingsresultat og tilrådingar om vidare oppfølging. Når du avsluttar behandlinga ved DPS får fastlegen ein sluttrapport (epikrise) innan 1 veke. Det kan også vere formålstenleg at andre samarbeidsinstansar får kopi av epikrisa.

Somme har behov for oppfølging av psykisk helsearbeidar i kommunen, og for mange vil det vere aktuelt med samarbeid med NAV. Behandlaren din ved DPS kan bidra i dette samarbeidet for å gi ei auka forståing for ressursane og avgrensingane dine.

Personar med behov for langvarige og samverdsette tenester har rett til å få tilbod om individuell plan.

Pårørande

Pårørande kan ha behov for informasjon og støtte. Samtalar med vaksne pårørande, i samarbeid med pasienten, kan vere aktuelt og ein del av tilbodet.

Barn som er pårørande er ofte i ein ekstra sårbar situasjon, og kan ha eit stort behov for informasjon. På sjukehuset har alt helsepersonell som behandlar foreldre eit spesielt ansvar for å kartleggje situasjonen til barnet. I samtale med pasienten finn vi ut om barnet har oppfølgingsbehov, og gir informasjon og rettleiing om aktuelle tiltak. Det kan ofte vere aktuelt å samarbeide med foreldre om samtalar med barn, der barna kan få informasjon som er tilpassa alderen og behovet til barnet.